Rodzaje i właściwości izolacji przeciwwilgociowych

Izolacje przeciwwilgociowe w domach szkieletowych wykorzystują zjawisko dyfuzyjności, czyli przepuszczania pary wodnej. Domy drewniane buduje się ze ścian otwartych dyfuzyjnie, co ma zapobiec skraplaniu się wody na ich powierzchni lub we wnętrzach. Pozwala to na wydłużenie żywotności konstrukcji. Warto także wspomnieć o hydroizolacji pionowej i poziomej.

Ściany otwarte dyfuzyjnie jako sposób na eliminacje wilgoci

Skraplanie się wody powoduje powstawanie nieestetycznych wykwitów w postaci pleśni i grzybów, które w dłuższej perspektywie mogą spowodować uszkodzenia konstrukcji, zwłaszcza w przypadku domu szkieletowego. Z tego powodu przegrody domów drewnianych budowane są w technologii pozwalającej na swobodne odprowadzanie wilgoci. Dyfuzja to zjawisko przemieszczania się cząstek a różnica ciśnień po obu stronach ściany prowadzi do przenikania pary wodnej.

Gotowe domy drewniane wznoszone są w technologii szkieletowej, która korzysta ze zjawiska dyfuzji. Wewnętrzna powłoka ścian powstaje z materiału o dużej oporności dyfuzyjnej – może być to na przykład płyta OSB. We wnętrzu ściany montuje się wełnę celulozową o niskim oporze dyfuzyjnym, co pozwala na dalszą transmisję pary wodnej na zewnątrz. Aby zapobiec zatrzymywaniu wilgoci i skraplaniu się pary wewnątrz przegrody na fasadzie budynku montowane są płyty z włókna drzewnego. Producent domów szkieletowych ITS z Koszalina stosuje płyty Steico Protect, które zapewniają bardzo dobry przepływ pary wodnej.

Wilgoć kumuluje się w ścianach wtedy, gdy cząsteczki pary wodnej znajdą się w ścianie, a za względu na wysoki opór materiałów nie mogą pod wpływem ciśnienia wędrować na zewnątrz. Warto wiedzieć, że para wodna zawsze przemieszcza się z wnętrza pomieszczeń w kierunku zewnętrznym – dlatego w środku budynków stosuje się materiały ograniczające ruch cząsteczek a na fasadzie tworzywa otwarte dyfuzyjne.

Hydroizolacja pionowa i pozioma

Wilgoć może przedostawać się do budynków także pod wpływem podciągania kapilarnego – aby ograniczyć to zjawisko, stosuje się izolację poziomą, którą układa się na miejscu styku ławy fundamentowej z bloczkami fundamentowymi oraz bezpośrednio pod konstrukcją ścian. Zwykle jest to folia polietylenowa lub PCV. Z kolei za ochronę fundamentów przed destrukcyjnym działaniem wilgoci odpowiada warstwa izolacji pionowej. Mogą to być masy bitumiczne na bazie asfaltu oraz folie kubełkowe, które ułatwiają odprowadzanie wody, a więc stanowią osłonę dla hydroizolacji. Izolacja pionowa i pozioma powinny być ze sobą połączone – tylko wtedy hydroizolacja jest szczelna.